Tanık ve Hâkim

Yıllarca insanları okuduğum kitaplardaki karakterler ile tanıdım. İyiler-kötüler, zalimler-mazlumlar, zenginler-fakirler, vasıfsız avamlar- unvan kariyer sahipleri, kısaca kaybeden ve kazananları sadece okudum.

Sonra kitabın kapağını kapayıp hayatın gerçek perdesini araladım. Okuduğum şeyi gördüm. Pencereyi açtım duydum. Kapıyı açıp tebdil-i Ruh ile etrafta gezindim, bakındım; okuduğum her şey çok tanıdıktı. Konuşmalar yaşamlar var olan yok olan her şeyi kitapta yazarın hissettiği gibi, duygulandığı gibi bende şahit oldum. Okumuşum, ama tanımamışım.

Sahip olduğu duygu ve his ile kaleme aldığı kişi ve olaylar onun bakış açısıydı. Onun yazdıklarını değil, artık onu anlamam onu tanımam gerektiğini fark ettim. Onun neden farklı bir açıda konum aldığını, neden herkes gibi değil de sıra dışı düşünce, duygu ve hislere kapıldığını sorgulamam gerektiğini fark ettim. İşte bu farkı çözümlediğimde ben okumayacağım onun fark ettiği şeylere hâkim olacaktım.

Taklit eden hazıra konan değil. Olaya ve kişilere hâkim olan duyarlı bir birey olmak!

"Biz insanoğlu nerden geldik, niçin geldik, ne ile meşgulüz ve nereye gidiyor insanoğlu?”

Olaylara ve kişilere bu dört maddede yaklaşmak, anlamaya çalışmak, aslında konuya hâkim olmak.

Konuya hâkim olmayan hâkim, kırar kalemi.

Konuya vakıf olan hâkimin kalemini kıracak olanlara, bir elif gibi kalem olup dik bir fikre sahip olmak.

İste budur adalet. İşte budur denge. İşte budur okuduğuna hamal olmamak.

İşte budur okuduğuna tanıdık ve hâkim olmak.

Duyarlı olma zamanı değil.

Her daim duyarlı olmaya bilinçli olma zamanı.  Ebeden ve daimen...

Güzel günler için adil ve hâkim bir okur olma umudu duası ile....

Araf/29

De ki: “Rabbim her işte doğru ve adaletli olmayı emretti.